Kapłana stojącego na czele parafii, do końca XVI wieku nazywano plebanem (plebanus), później proboszczem (parochus), rektorem kościoła (rector ecclesiae). Czasami funkcjonowała też nazwa curatus, a w drugiej połowie XIX wieku, po zniesieniu systemu beneficjalnego i wprowadzeniu etatów – administrator parafii.
Decydujący wpływ na obsadę stanowiska rządcy parafii w okresie beneficjalnym miał kolator kościoła, przedstawiający biskupowi kandydata na proboszcza. W Ostrowie patronat początkowo szlachecki przeszedł jak wiadomo w ręce królewskie a następnie w okresie zaborów – rządowe. Wtedy też odwróciła się praktyka obsadzania urzędu, biskup proponował kandydata a rząd go miał zatwierdzić.
Pierwszym plebanem był wymieniony w dokumencie erekcyjnym kapłan diecezji krakowskiej Marek z Tarszeba, zatwierdzony na beneficjum przez biskupa Zbigniewa Oleśnickiego po przedstawieniu przez Teodoryka. Następni znani z imienia to: Jan zanotowany w Liber Retaxationum, Nikodem prowadzący w 1548 roku proces z mansjonarzami z Kocka oraz Stanisław Fogelweder zapisany w księdze wizytacji biskupa Filipa Padniewskiego w roku 1565, według której nie rezydowali w parafii.
Zjawisko to związane z kumulacją beneficjów było plagą Kościoła aż do początków XIX wieku mimo stałej z nim walki zwłaszcza po Soborze Trydenckim. Niestety nie ominęło to również Ostrowa. Od końca XVI wieku aż do 1808 roku większość proboszczów ostrowskich posiadała inne beneficja i dlatego część z nich nie rezydowała w Ostrowie wcale lub rzadko. Jak się wydaje o takiej sytuacji zadecydował patronat królewski oraz atrakcyjność materialna tego beneficjum. Ponieważ kolatorem był król zatem nie każdy duchowny miał do niego dostęp a zwykle tylko przedstawiciele wyższego duchowieństwa już i tak dobrze uposażeni. Beneficjum było zaś na tyle zasobne by być pożądanym przez przedstawicieli bogatszego kleru a zarazem nie aż tak bogate by mogło konkurować z innymi prebendami będącymi w posiadaniu proboszczów ostrowskich, przy których mając lepsze warunki woleli oni pozostawać. Czasami nierezydowanie wiązało się z pełnionymi przez proboszczów funkcjami w administracji kościelnej wymagającymi przebywania gdzie indziej. Tak było w przypadku oficjałów lubelskich posiadających plebanię ostrowską: Jakuba Tyrynkowskiego (1600-1609), Mikołaja Sługockiego (1659-1662), Pawła Ścibora Rylskiego (1685-1693). Najczęściej kumulowana z probostwem w Ostrowie była prepozytura kapituły kolegiackiej lubelskiej. Posiadali ją: Stanisław Radecki (1595-?), Jakub Tyrynkowski, Marcin Siarkiewicz (1714-1749), Ignacy Święcicki (1749-1755) i wspomniany wyżej Mikołaj Sługocki. Wielu proboszczów posiadało też inne kanonie: Stanisław Radecki – poznańską, Stanisław Podhorodeński – chełmską. Paweł Ścibor Rylski – lubelską, bydgoską i krakowską – kapituły św. Michała, Jan Szumla (1756-1783) – opatowską, Ignacy Nagórczewski (1784-1808) – warszawską. Inne beneficja to prepozytury w Chodlu i Parczewie będące w posiadaniu Siarkiewicza, probostwo w Zbuczynie Nagórczewskiego, prepozytura Krzymuskiego w samym Ostrowieczy probostwo w Opolu – Pawła Ścibora Rylskiego. Jan Ziemiański (1808-1830) skupił w swym ręku probostwo szpitalne oraz oba beneficja proste w kościele parafialnym, tzn. altarię św. Krzyża i promotorię różańcową.
Nie rezydujących proboszczów zastępowali albo wikariusze, albo specjalnie wyznaczeni komendarze mający wypełniać zobowiązania ciążące na rządcy parafii. Działo się to zwykle na mocy nieformalnych umów między nimi. […]
Zdarzało się chociaż rzadko, że księża pełniący wcześniej w parafii funkcje wikariuszy zostawali jej proboszczami jak np. Felicjan Kożuchowski (1875-1876) i Ignacy Rybiński (1887-1901).
Proboszczowie ostrowscy sprawowali swój urząd przeważnie dosyć długo – kilkanaście a nawet kilkadziesiąt lat. Gwałtowne zmiany przyszły po roku 1870, gdy rotacja następowała bardzo szybko. Z wyjątkiem ks. J. Rybińskiego (1887-1901), reszta proboszczów pozostawała na swych stanowiskach bardzo krótko. Były dwie tego przyczyny, wspomniane już wyżej problemy z ludnością unicką za pomoc której w formie represji usuwano proboszczów z urzędu i nakazywano im osiedlić się poza strefą zamieszkałą przez unitów. Ukarano tak księży: Felicjana Kożuchowskiego (1875-1876), Marcina Padzińskiego (1877-1878), Leona Kaszewskiego (1879-1882), Andrzeja Leszczyńskiego (1883-1887). Pozostali z tego okresu też byli szykanowani przez zaborców, różnymi karami za sprawowanie posług unitom oraz za działalność antyrządową. Drugą przyczyną częstych zmian były zatargi z parafianami, zwłaszcza z członkami bractwa różańcowego o czym świadczy duża ilość skarg składanych do konsystorza lubelskiego.
Spośród proboszczów swą działalnością wyróżniają się: ks. Jan Pisarowicz budowniczy drugiego kościoła, ks. Jan Szumla, który wykończył obecną świątynię nadając jej wewnętrzny wystrój oraz założył w parafii bractwo różańcowe odgrywające później dosyć ważną rolę w życiu parafialnym. Zasłużeni dla parafii byli także: ks. Gabriel Nieprzecki (1833-1851), ks. Wit Kuderski (1851-1869) i ks. Ignacy Rybiński – ten ostatni, szczególnie za swą postawę wobec unitów. Były też niestety złe przykłady zarówno życia jak i działalności duszpasterskiej. Pracujący w okresie reformacji ks. Jan Fegelweder sam nie rezydował a z powodu jego nieobecności budynki parafialne popadły w ruinę, beneficjum kościelne pozostawało w dzierżawie a z trzech wcześniejszych wikariuszy został tylko jeden. Nie świecą też przykładem inni nierezydujący proboszczowie, chociaż niektórzy starali się przynajmniej czasami bywać w parafii i sprawować sakramenty – obydwaj Rylscy, Siarkiewicz ale już Nagórczewski nie bywał prawie wcale. Parafianie skarżyli się na ks. Zaorskiego (1902-1906) i ks. Białego (1906-1907), zwłaszcza ze względu na nadużycia finansowe z ich strony; zaniedbywanie obowiązków i niemoralne prowadzenie się.
Fragment pracy ks. Piotra Nowaka, Dzieje parafii Ostrów Lubelski do roku 1918, Lublin 1994, s. 54-57.
| Lp. | Imię i nazwisko | Lata życia, miejsca, tytuł | Urzędy | Lata posługi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Marek z Tarczku | 1442-? | ||
| 2. | Stanisław | ?-1452-1453-? | ||
| 3. | Bartłomiej | ?-1454-? | ||
| 4. | Maciej | ?-1459-1471 | ||
| 5. | Leonard Grabianowski | dziedzic Grabianowic | 1471-1490-? | |
| 6. | Maciej | ?-1491-? | ||
| 7. | Jan | ?-1494-1495-? | ||
| 8. | Marcin | ?-1508-1511-? | ||
| 9. | Jakub Piasecki | ?-1514-1521-? | ||
| 10. | Nikodem z Lublina | wcześniej dzierżawca parafii | ?-1526-1532-? | |
| 11. | Stanisław Piotrowski | prebendarz w Ostrowie | ?-1535-? | |
| 12. | Jan | ?-1537-1548-? | ||
| 13. | Mikołaj Sługocki ze Sługocina h. Jastrzębiec  | jednocześnie proboszcz w Czemiernikach, mansjonarz zamkowy w Lublinie | ?-1552-1561-? | |
| 14. | Leonard Grodziecki | proboszcz w Lubartowie | ?-1556 (!)-? | |
| 15. | Stanisław Fogelweder | doktor filozofii | ?-1565-? | |
| 16. | Jakub Regowski | ?-1589 | ||
| 17. | Stanisław Radecki | lekarz | prepozyt kolegiaty lubelskiej, kanonik poznański, sekretarz królewski | 1589 – 1595-? |
| Jan Mieniowski, komendarz | 1594 – 1595 | |||
| 18. | Jakub Trynkowski | ur. ? Krasnystaw zm. 22 II 1610 | proboszcz w Garbowie (1583-1600) prebendarz kościoła na Czwartku (1585-?) oficjał lubelski (1589-1599) proboszcz w Konopnicy (?-1595-?) kanonik chełmski (1596-?) prepozyt kolegiaty lubelskiej (1598-?) prepozyt św. Ducha proboszcz w Ostrowie (?-1598-1610) kanonik lubelski (1607-1610) | ?-1598 – 1610 |
| 19. | Jan Pisarkowicz vel Chodelski | ur. Chodel | kanonik lubelski (?-1628-1641-?) dziekan parczewski (?-1649-1654-?) | 1610 – 1654-? |
| 20. | Mikołaj Sługocki ze Sługocina h. Jastrzębiec | oficjał łukowski oficjał lubelski (?-1654-1658-?) oficjał garbowiecki (?-1654-1658-?) oficjał potocki (?-1654-?) kanonik chełmski kanonik krakowski (?-1658-?) prepozyt kolegiaty lubelskiej proboszcz w Ostrowie (1658-1662) proboszcz w Garbowie (?-1675-?) komisarz sądowy | ?-1659 – 1662 | |
| 21. | Stanisław Podhorodeński h. Korczak  | kanonik chełmski (?-1667-?) prepozyt żurowski (?-1670-?) | 1663 – 1675 | |
| 22. | Krzysztof Krzymuski | wikariusz w Łęcznej prepozyt ostrowski | 1675 – 1685 | |
| Paweł Augustyn Kochmański, komendarz | 1684 – 1685 | |||
| Wojciech Bartosiewicz, komendarz | 1685 – 1686 | |||
| 23. | Paweł Stefan Ścibór Rylski h. Ostoja  | ur. ? zm. 1693 | oficjał lubelski kanonik lubelski kanonik bydgoski kanonik krakowski kapituły św. Michała proboszcz w Opolu prepozyt i surogator oficjała lubelskiego (?-1690-?) sekretarz JKM (?-1690-?) prepozyt kolegiaty lubelskiej (?-1693) | 1685 – 1693 |
| Franciszek Kunowski, komendarz | 1692 – 1693 |
|||
| 24. | Jan Stefan Ścibór Rylski h. Ostoja | kanonik lubelski prepozyt ostrowski | 1693 – 1715 | |
| Wojciech Franciszek Konieczkowski, komendarz | 1708 – 1716 | |||
| 25. | Marcin Siarkiewicz | prepozyt kolegiaty lubelskiej prepozyt chodelski prepozyt parczewski | 1715 – 1749 | |
| Łukasz Kierzniowski, komendarz | 1722 – 1722 1723 – 1730 |
|||
| Mateusz Franciszek Głodowski, komendarz | 1748 – 1749 1753 – ? 1755 – 1755 1760 – ? |
|||
| 26. | Ignacy Święcicki | prepozyt kolegiaty lubelskiej | 1749 – 1756 | |
| 27. | Jan Józef Szumla, eksjezuita  | ur. ok. 1723 zm. 1 VIII 1783, Ostrów | kanonik opatowski | 1757 – 1783 |
| Franciszek Wolski, komendarz | 1784 – 1785 | |||
| Marcin Kotliński, komendarz | 1787 – 1787 | |||
| Antoni Dąbrowski, komendarz | 1787 – 1804 | |||
| 28. | Ignacy Nagórczewski | kanonik warszawski proboszcz w Zbuczynie | 1783 – 1806 | |
| administrator | 1807 | |||
| Wincenty Ossoliński, komendarz | 1809 – 1810 | |||
| Franciszek Dmochowski, komendarz | ur. 1 IV 1771 zm. 1841 wyśw. 1795 | 1810 – 1813 | ||
| 29. | Jan Ziemiański | ur. 1780 zm. ? wyśw. 1803 | proboszcz szpitalny ostrowski altarysta św. Krzyża w Ostrowie promotor różańcowy w Ostrowie | 1814 – 1831 |
| 30. | Wojciech Pawiński | ur. 1797 zm. 10 V 1846, Łuków wyśw. 1820 | 1831 – 1833 | |
| 31. | Gabriel Józef Deodat Kajetan Nieprzecki  | ur. 20 III 1802, Strzeszkowice zm. 10 VI 1851 wyśw. 1826 | 1833 – 1851 | |
| Michał Tęczyński, administrator | 1851 – 1851 | |||
| 32. | Wit Kuderski | ur. 1814 zm. 18 IX 1869 wyśw. 1837 kandydat św. teologii | profesor i rektor seminarium w Janowie Podlaskim (1846-1851) | 1851 – 1869 |
| Felicjan Kożuchowski, administrator | ur. 1820 zm. 1903 wyśw. 1844 | 1869 – 1870 | ||
| 33. | Franciszek Parafiński | ur. 1813 zm. 1886 wyśw. 1836 | 1870 – 1874 | |
| Felicjan Kożuchowski, administrator | ur. 1820 zm. 1903 wyśw. 1844 | 1874 – 1875 | ||
| 34. | Felicjan Kożuchowski | ur. 1820 zm. 1903 wyśw. 1844 | 1875 – 1877 | |
| 35. | Marcin Padziński | ur. 11 X 1830 zm. wyśw. 1855 | 1877 – 1878 | |
| 36. | Leon Kaszewski | ur. 7 II 1819 zm. 15 I 1897, Kazimierz Dolny wyśw. 1842 | 1878 – 1883 | |
| 37. | Andrzej Leszczyński | ur. 27 XI 1846 zm. 23 XII 1928 wyśw. 1872 magister św. teologii | profesor seminarium duchownego w Lublinie | 1883 – 1887 |
| 38. | Ignacy Franciszek Rybiński | ur. 1 II 1858, Stryjów zm. 1926, Modliborzyce wyśw. 1880 | 1887 – 1901 | |
| 39. | Ludwik Zaorski | ur. 25 VIII 1867 zm. 1929 wyśw. 1890 | 1901 – 1906 | |
| 40. | Feliks Biały | ur. 10 VII 1868 wyśw. 1894 | 1906 – 1907 | |
| 41. | Józef Kostkowski | ur. 24 XI 1868 zm. 1939 wyśw. 1891 | 1907 – 1912 | |
| 42. | Mikołaj Bobolewski | ur. 3 XII 1872 zm. 1946 wyśw. 1895 | sekretarz konsystorza | 1912 - 1913 |
| 43. | Władysław Bieniecki | ur. 8 VI 1868 zm. 19 X 1929, Ostrów wyśw. 1891 | 1913 – 1929 | |
| 44. | Tadeusz Piotr Tramecourt  | ur. 22 II 1887, Piaski zm. wyśw. 1910 | brat wojewody lubelskiego Jerzego Albina | 1929 – 1933 |
| 45. | Bolesław Włodkowski | ur. 13 I 1880 zm. wyśw. 1903 | 1933 – 1935 | |
| 46. | Leon Kalinowski | ur. 10 IV 1879 zm. 21 VI 1942 wyśw. 1911 | 1935 – 1941 | |
| 47. | Czesław Wrzosek | 1941 – 1941 | ||
| Czesław Wrzosek, administrator | 1941 | |||
| 48. | Bronisław Gromek  | ur. 1903, Goździelin zm. 1992 wyśw. 1929 | 1941 – 1942 | |
| 49. | Jan Godlewski | ur. 6 I 1895 zm. wyśw. 24 IV 1921 | 1942 - 1943 | |
| 50. | Stanisław Filipowicz | ur. 3 II 1893, Udrzyn zm. 9 X 1945, Ostrów Lubelski wyśw. 20 VII 1922, Janów Podlaski | 1943 – 1945 | |
| 51. | Józef Grądzki | ur. 28 III 1904 zm. 1975 wyśw. 15 VIII 1926 | 1945 – 1970 | |
| 52. | Stanisław Rychlik  | ur. 1912, Kąkolewnica zm. 14 VII 1987 wyśw. 1938 | 1970 – 1986 | |
| 53. | Stanisław Maksymowicz | ur. 1 II 1938, Klonowice zm. 5 III 2008 wyśw. 8 VI 1963 | 1986 – 1991 | |
| 54. | Stanisław Pawluczuk  | ur. 27 IX 1933, Bohukały zm. 11 X 2012 wyśw. 29 VI 1958 magister teologii | 1991 – 2004 | |
| 55. | Jan Szymon Orłowski  | ur. 31 V 1950, Wólka Komarowska wyśw. 01 VI 1974 | 2004 – 2020 | |
| 56. | Stanisław Kluska | ur. 2 VII 1961, Dęblin wyśw. 07 VI 1986 magister misjologii | 2020 – obecnie |
Źródła:
- Duchowieństwo Diecezjalne oraz Członkowie Męskich Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego : stan na dzień 31 października 2005 roku, pod red. ks. Witolda Zdaniewicza i ks. Sławomira H. Zaręby, Ząbki 2002.
- Dzieje Diecezji Janowskiej czyli Podlaskiej w latach 1818-1867, pod red. ks. Edwarda Jarmocha, ks. Sławomira Byliny i ks. Romana Wiszniewskiego, Siedlce 2017.
- Księgi metrykalne parafii Ostrów Lubelski z lat 1665-1945.
- Archiwum Państwowe w Lublinie, Księgi grodzkie lubelskie, Księga relacji 1644, k. 538 v – 541 v.
- ks. Piotr Nowak, Dzieje parafii Ostrów Lubelski do roku 1918, Ostrów Lubelski 2016.
- Robert Wójcik, Historia Parafii Garbów : odcinek VII. W: Głos Garbowa 1991, nr 9, s. 5-6
- Jacek Chachaj, Bliżej schizmatyków niż Krakowa… : Archidiakonat lubelski w XV i XVI wieku, Lublin 2012.
BIOGRAMY
Leon Kalinowski
Urodził się 10.04.1879 r. Warszawie. Nauki początkowe pobierał w miejskiej szkole w Lublinie, średnie w rosyjskiej Odessie, a w 1907 r. wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie. Ukończył je, otrzymując w 1911 r., święcenia kapłańskie z rąk bp. Franciszka Jaczewskiego. Pierwszy wikariat otrzymał w parafii Fajsławice (1911-1914), następny w parafii Górzno (1914-1919), z delegacją do tworzenia parafii Sobolew. Został administratorem parafii Malowa Góra (1919-1923), gdzie odbudował zniszczony podczas I wojny światowej kościół. Następnie był proboszczem w parafiach: Wola Gułowska (1923-1924), Łomazy (1924), Adamów (1924-1935), Ostrów Lubelski (od 26.05.1935 r. do aresztowania przez gestapo). W pracy duszpasterskiej odznaczał się gorliwością i poświęceniem, co docenił biskup, mianując go w 1939 r. wicedziekanem dekanatu parczewskiego, a miesiąc przed aresztowaniem otrzymał godność kanonika honorowego katedry siedleckiej.
Kapłani w parafii Ostrów Lubelski byli szpiegowani przez hitlerowców i wszyscy zostali aresztowani. Nastąpiło to 29.10.1940 r. Po śledztwie w Ostrowie ks. L. Kalinowski został przewieziony do Lublina i osadzony na zamku, skąd przewieziono go do Oświęcimia, a stamtąd do Dachau. Tam, jako numer obozowy 25031 na bloku 28, zmarł 21.06.1942 r. Zwłoki zostały spalone w krematorium. Przeżył 63 lata i 31 lat w kapłaństwie. Podczas swej poniewierki w więzieniach i obozach nacierpiał się ogromnie. Został skazany za transport inwalidów i zagazowany.[1]
Stanisław Maksymowicz
Ksiądz Prałat Stanisław Józef Maksymowicz urodził się 1 lutego 1938 roku w Klonownicy Dużej. W 1957 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Święcenia kapłańskie przyjął 8 czerwca 1963 roku.
Był cenionym duszpasterzem, odznaczającym się roztropnością i miłością do człowieka. Uczestniczył w pracach różnych komisji i rad diecezjalnych, między innymi przez wiele lat był członkiem Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultantów.
W 1990 roku został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiaty Janowskiej, w 1995 roku kanonikiem gremialnym, a w 1997 roku scholastykiem tejże Kapituły. W dniu 10 kwietnia 2007 roku został też odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości. Od 28 sierpnia 1991 roku związany był z Garwolinem. Z tym dniem objął stanowisko Proboszcza Parafii p.w. Przemienienia Pańskiego w Garwolinie oraz został dziekanem dekanatu garwolińskiego.
Siedemdziesiąt lat życia człowieka to znaczny okres czasu, tym bardziej jeśli jest poświęcony służbie i pracy dla Boga i ludzi. Kapłaństwo wymaga poświęcenia i wielu wyrzeczeń oraz mądrości, rozwagi i cierpliwości. Ksiądz Proboszcz wykazywał się tymi cechami, służąc Bogu i niosąc posługę ludziom, nie tylko duchową, ale i materialną. Wiele czasu i zaangażowania poświęcał pracy duszpasterskiej, w sposób szczególny wypełniając misję miłości i opieki nad dziećmi, nad chorymi i potrzebującymi. Zawsze brał udział w uroczystościach patriotycznych, nie odmawiał uczestnictwa w innych spotkaniach z parafianami i organizacjami społecznymi, często sam był pomysłodawcą takich spotkań.
Był inicjatorem upamiętniania wydarzeń historyczno – patriotycznych ważnych dla miasta i kraju np. walki o krzyż czy wydarzeń z 1920 roku.
Wniósł nieoceniony wkład w remont obiektów należących do parafii. Dzięki Jego dużemu zaangażowaniu został odrestaurowany kościół. Odnowiono wnętrze kościoła: ołtarze, ambonę, chrzcielnicę, wyremontowano organy, wzmocniono i ocieplono strop kościoła. Ponadto odnowiono elewację i utwardzono teren wokół kościoła.
Ksiądz Proboszcz, będąc osobą wrażliwą na ludzkie cierpienie i mającą duże zrozumienie potrzeb duchowych osób niepełnosprawnych, wyszedł im naprzeciw – przebudował schody wejściowe do kościoła likwidując bariery architektoniczne. Takie działanie umożliwia osobom niepełnosprawnym swobodny wjazd do kościoła i uczestnictwo w nabożeństwach i uroczystościach religijnych.
Dzięki zaangażowaniu Księdza Proboszcza remontami objęte zostały również obiekty przykościelne. Jednym z tych obiektów był budynek plebanii, którego remont wymagał dużego wysiłku zarówno fizycznego jak i finansowego. Zakres robót dotyczył wymiany dachu, stropów, instalacji CO, wodno – kanalizacyjnej i elektrycznej. Kolejnym obiektem wymagającym modernizacji była organistówka, którą rozbudowano, położono nowy dach i wyremontowano wnętrza. Teren, na którym znajdują się wszystkie obiekty przykościelne został utwardzony.
Ksiądz Proboszcz nie poprzestał tylko na remontach, ale również budował nowe obiekty parafialne. Jednym z nich jest budynek usytuowany w sąsiedztwie plebanii, służący księżom w ich pracy duszpasterskiej.
Ksiądz Prałat Stanisław Maksymowicz przywiązywał dużą wagę do edukacji i wychowania młodzieży w duchu wiary. Dowodem na to jest powołanie do życia Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego zlokalizowanego w budynku należącym do parafii. Zaangażował się w rozbudowę istniejącej szkoły i utworzenie kolejnej – Gimnazjum Przymierza Rodzin.
Ogromny wkład pracy Ksiądz Proboszcz włożył w pozyskanie nowego terenu pod cmentarz parafialny. Teren ten został ogrodzony, wytyczono i utwardzono alejki, odnowiono elewację kaplicy cmentarnej.
Ksiądz Proboszcz przyczynił się do zakupu terenu pod budowę nowego kościoła w Sulbinach.
Czterdziestoczteroletnia praca kapłańska: w tym prawie siedemnastoletnia praca w Garwolinie, a także wszystkie dokonania Księdza Proboszcza dla parafii garwolińskiej na trwałe zostały wpisane w karty historii naszego miasta.
Tytuł Zasłużony dla Miasta Garwolina został nadany pośmiertnie Uchwałą Nr XXII/94/2008 Rady Miasta Garwolin z dnia 28 kwietnia 2008r.[2]
Stanisław Pawluczuk
Urodził się dnia 27 września 1933 r. we wsi Bohukały w parafii Paratulin i w miejscowym kościele został ochrzczony. Jego rodzicami byli Bolesław i Marianna z d. Żuk, rolnicy. Dzieciństwo jego wypadło na czasy okupacji hitlerowskiej podczas II wojny światowej, szczególnie dotkliwe na pograniczu z Rosją nad rzeką Bug.
W dzieciństwie, jak pisał w swoim życiorysie: „przeszedł szczęśliwie operację za co on i jego rodzice zawsze zanosili dziękczynienie wstawiennictwu Męczenników z Pratulina”. Po ukończeniu siedmiu klas Szkoły Podstawowej w 1947 r. wstąpił do Gimnazjum Biskupiego w Siedlcach, a następnie w 1950 r. przeniósł się do gimnazjum im. B. Prusa w Siedlcach. Tam był szykanowany przez zespół pedagogiczny za zdecydowaną postawę religijną i deklarację wstąpienia do seminarium duchownego.
Po zdaniu matury, otrzymał pozytywne świadectwo moralności od swego proboszcza ks. Juliana Jaszewskiego i wstąpił w 1952 r. do Wyższego Seminarium Duchownego Siedlcach. Odbył sześcioletnie studiów filozoficzno-teologicznych i dn. 29.06.1958 r. przyjął świecenia kapłańskie w katedrze siedleckiej z rąk bpa Ignacego Świrskiego.
W diecezji pracował w kilku parafiach, po krótkim wikariacie, zostało mu powierzone samodzielne administrowanie w parafiach.
Rossosz, od 1.08.1958, jako wikariusz, a od 1.12.1961 r. został administratorem parafii, a następnie proboszczem. Podjął od roku akademickiego 1968/69 studia zaoczne na Studium Pastoralnym w Instytucie Teologii Pastoralnej na KUL. Studia ukończył w 1971 r. uzyskując tytuł magistra teologii. Został wybrany przez kapłanów i zatwierdzony przez bpa Jana Mazura w 1969 r. dekanalnym referentem ds. liturgicznych w dekanacie wisznickim. Również w 1965 r. został powołany do Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej na okres 3 lat.
Proboszczem w Maciejowicach został mianowany z dn. 10.07.1980 r., a dziekanem dekanatu łaskarzewskiego został mianowany z dn. 1.06.1981 r. Dotychczasowi parafianie z Rossosza wyrażali listownie do biskupa swoje podziękowanie za długoletnią, ofiarną i gorliwą posługę duszpasterską ks. Stanisława. W Maciejowicach dokończył budowę domu parafialnego z salami katechetycznymi, odnowił wnętrze kościoła parafialnego i rozpoczął budowę kaplicy we wsi Strych.
W parafii Mordy został proboszczem z dn. 1.10.1986 r. Biskup Jan. Mazur doceniając jego gorliwość duszpasterską w parafiach, gdzie dotychczas posługiwał, mianował go dn. 29.09.1986 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.
Został mianowany proboszczem parafii Ostrów Lubelski z dn. 28.08.1991 r. Tutaj podjął i wykonał prace remontowe wewnątrz kościoła oraz odnowił plebanię. Wspierał działalność kulturalno-oświatową miejskiej biblioteki publicznej w zakresie upowszechniania tradycji i historii regionu, za co otrzymywał serdeczne podziękowania. Dnia 6.08.1995 r. został mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.
Po osiągnięciu wieku emerytalnego dn. 7.07.2004 r. został zwolniony z parafii i przeniesiony na emeryturę z zamieszkaniem w Białej Podlaskiej, na terenie parafii Chrystusa Miłosiernego. Tutaj w miarę swoich sił pomagał w duszpasterstwie parafialnym. Tutaj także przeżywał swój złoty jubileusz 50-lecia kapłaństwa.
Na prośbę bpa Zbigniewa Kiernikowskiego został w 2009 r. odznaczony przez papieża Benedykta XVI godnością kapelana Jego Świątobliwości (prałat).
Życzeniem ks. Stanisława było, aby został pochowany w Pratulinie, gdzie ponieśli śmierć męczeńską błogosławieni Męczennicy z Pratulina. Zmarł dnia 11 października 2012 r. w dniu otwarcia Roku Wiary w Kościele katolickim. Przeżył 79 lat w tym 54 lata w kapłaństwie. Requiescat in pace.
Opr. ks. Bernard Błoński.[3]
[1] http://echokatolickie.pl/index.php?str=100&id=9188&idd=21
[2] https://www.garwolin.pl/art,156,ks-pralat-stanislaw-jozef-maksymowicz-zasluzony-dla-garwolina.html
[3] http://www.podlasie24.pl/wiadomosci/diec.-siedlecka/zmarl-ks.-pralat-stanislaw-pawluczuk-bdd9.html