Sitarz jest rzemieślnikiem tworzącym sito – proste urządzenie służące do oddzielania od siebie metodą przesiewania obiektów mniejszych, mogących przejść przez oka sita, od większych, pozostających na powierzchni sita. Zależnie od przeznaczenia sita różniły się wielkością (powierzchnią roboczą) oraz wielkością oczek. Siatkę wykonywano z końskiego włosia zaś obręcze na których ją rozpinano, zazwyczaj z sosny. Sita produkowano zimą. W okresie cieplejszym sitarz brał swoją produkcję na plecy (miał specjalne drewniane nosiłki) i „szedł w świat” szukać nabywców.
Sit używano w gospodarstwach domowych, ale też w chemii, fizyce i przemyśle. W gospodarstwie domowym sita pozwalały przesiać mąkę i pozbyć się z niej zanieczyszczeń oraz „robaków” np. larw mącznika młynarka. Przetaki pozwalały oczyszczać ziarno z zanieczyszczeń. W młynach sita i przetaki umożliwiały segregację mlewa na asortymenty.
W dawnej Polsce główny ośrodek sitarstwa był w mieście Biłgoraj. Józef Stopczyński był wnukiem Mikołaja Szanajcy sitarza z Biłgoraja. Antoni Szyszka był jego zięciem a Józef Szyszka wnukiem.
BÓJKI
| Życie | Praca | |
|---|---|---|
| Jan Dulanowski | 1864-1922 | ?-1906-1922 |
| Piotr Dulanowski | 1892-1920 | ?-1912-1920 |
| Andrzej Dulanowski | 1893-? | ?-1920-1923-? |
| Antoni Wasilewski | 1888-? | ?-1920-? |
| Wiktor Dulanowski | 1898-? | ?-1922-? |
JEDLANKA
| Życie | Praca | |
|---|---|---|
| Józef Stopczyński | 1856-1936 | ?-1888-? |
OSTRÓW LUBELSKI
| Życie | Praca | |
|---|---|---|
| Antoni Mrówiński | 1762-? | ?-1812-? |
| Antoni Szyszka | 1834-1917 | ?-1881-1888-? |
| Grzegorz Kniaź | 1806-1888 | ?-1888 |
| Franciszek Mazan | 1836-? | ?-1888-? |
| Józef Stopczyński | 1856-1936 | ?-1893-1929-? |
| Józef Szyszka | 1874-1905 | ?-1904-? |
